دانلود رایگان ترجمه مقاله رویبوس، از چای گیاهی تا گیاه-داروئی بالقوه – الزویر 2011

مقاله انگلیسی رایگان

ترجمه فارسی رایگان 

فهرست مقاله:

چکیده
1. مقدمه
2. کاربرد رویبوس
3. کننده رویبوس بازار دمنوش
4. نشانه جغرافیایی (GI)
5. علاوه بر این ارزش
6. ترکیب
7. پردازش
1.7. چای
2.7. عصاره
8. جنبه کیفیت دمنوش
1.8. کیفیت حسی
2.8. دیگر پارامترهای کیفیت
3.8. ماده ی گیاهی
4.8. عصاره
5.8. چای یخی آماده
9. معضل غذا یا دارو
10. چالش ها و فرصت های آینده

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

چکیده :
رویبوس (Burm.f.) داهلیگ. (Fabaceae, Tribe Crotalarieae)، گونه فاینبوس بومی آفریقای جنوبی است، رویبوس برای تولید دمنوش گیاهی کشت شده است. در حال حاضر در بیش از 37 کشور به همراه آلمان، هلند، انگلستان، ژاپن و ایالات متحده آمریکا 86٪ از بازار صادرات در سال 2010 را به خود اختصاص داده اند. حالت بدون کافئین آن به فروش می رسد. خواص، به ویژه فعالیت آنتی اکسیدانی، منجر به محبوبیت آن شده است. برای اولین بار در سال 1904 در (اکسیده) فرم تخمیر آن به بازار عرضه شده است ، رویبوس سبز یک محصول جدید در بازار است. استفاده از رویبوس نیز فراتر از دمنوش گیاهی به طور متوسط در محصولات با ارزش افزوده از جمله عصاره آشامیدنی ها، مواد غذایی، لوازم آرایشی و بهداشتی و غذادارو نقل مکان کرد. در مطالعات علمی اخیر نشان داده شده است که به صورت بالقوه دارای خاصیت غذایی و دارویی گیاهی می باشد، اما هنوز استفاده نشده است. این بررسی بر روی تحقیقات گذشته و حاضر با هدف افزایش ارزش رویبوس دمنوش گیاهی به عنوان یک محصول تخصصی و گسترش بالقوه ارزش افزوده در برابر پس زمینه استفاده سنتی و بازار فعلی، تمرکز دارد. تاکید اصلی بر ابعادی نظیر ترکیب، پردازش، کیفیت و رویبوس به عنوان غذا و دارو است.
لغات کلیدی : رویبوس، دمنوش، صنعت، داروی گیاهی، فراوری،کیفیت، ارزش افزوده
1. مقدمه
نوع Aspalathus (Fabaceae, Tribe Crotalarieae)، شامل بیش از 270 گونه می باشد که بیشتر بومی منطقه کپ فلورستیک می باشد(داهلگرن، 1968). دمنوش رویبوس ، از A. linearis (Burm.f.) ، تولید شده است. هیچ ارزش تجاری در آغاز قرن 20 نداشته است، اما امروزه آن یک دمنوش گیاهی شناخته می شود ، و در بیش از 37 کشور از آن لذت می برد. گزارش اخیر سوئیس اظهار شده است که ، تجارت توپی آفریقای جنوبی (مدتی بعد، 2007) ” به نظر می رسد که رویبوس در حال تبدیل شدن به دومین نوشیدنی رایج در جهان پس از دمنوش معمولی است. در آفریقای جنوبی به خوبی جا افتاد، و در میان حدود 10.9 میلیون خانوارمحبوبیت پیدا کرد (اطلاعات توسط (SARC) ، 2011 عرضه شده است).
چندین بررسی برخورد با رویبوس از چنی در طول سال منتشر شده است . و دارای اهمیت اقتصادی بیش از حد ناچیز به عنوان یک نوشیدنی در یک بررسی از زیست شناسی و اقتصاد در صنعت نوشیدنی های جهان (چنی، 1947) تلقی می شود. یک نقطه نظر متفاوت از این دیدگاه، قدردانی ارزش به عنوان یک نوشیدنی با درخواست تجدید نظر گسترده، (چنی و شولتز، 1963) ارائه شده است. در بررسی او، به رسمیت شناختن گسترده تر و توزیع بهتر رویبوس در ایالات متحده آمریکا بیان شده است. محققان در بررسی های اخیر موضوعات مختلف از جمله مسیر توسعه رویبوس (رمپدی و اولیویه، 2008)، زیست فعالی و مزایای بالقوه سلامت (ژوبرت و همکاران، 2008؛ مارنویچ، 2010؛ مک کی و بلومبرگ، 2007) و تولید ، پردازش و جنبه های کیفیت دمنوش رویبوس و محصولات مرتبط (ژوبرت و شولتز، 2006؛ ژوبرت و همکاران، 2008) پوشش داده شده است. ارتباط رویبوس فلاونوئیدها عمده در رژیم غذایی از نظر زیستی، فراهمی زیستی و تداخلات دارویی گیاهان دارویی توسط ژوبرت و همکاران (2009) ارائه شده است.
2. کاربرد رویبوس
اولین کسی که پتانسیل تجاری رویبوس را به عنوان یک دمنوش گیاهی تحقق بخشید بنجامین گینزبرگ بود، که یک تاجر از کانویلیام است، بازاریابی آن در سال 1904 آغاز شده است . او دمنوشرا در طول ماه های گرم تابستان پردازش و به دست آورد. به هر حال، تنها در 1930 ارزش کشاورزی رویبوس توسط یک پزشک و عاشق طبیعت، به نام فراس نورتیر از کانویلیام به رسمیت شناخته شد. آزمایش کشت زود هنگام او، با کمک کشاورزان محلی، برگ و ریوردان (آنون ، 1985) انجام شد. مشارکت سایر کشاورزان در تولید رویبوس و افزایش تقاضا در طول سال سطح زیر کشت را به 000 36 هکتار گسترش داد (پرتوریوس، 2007) ، تولید عمده در منطقه کانویلیام (شکل 1) متمرکز شده است. یکی از اهداف ، انجام یک فرایند برنامه ریزی مشترک برای گسترش جهت به حداقل رساندن تهدید زیستگاه طبیعی (پرتوریوس، 2007) بود. پس از آن، یک ابتکار فعلی SARC برای ایجاد پایداری استاندارد رویبوس است.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Abstract

Aspalathus linearis (Burm.f.) Dahlg. (Fabaceae, Tribe Crotalarieae), an endemic South African fynbos species, is cultivated to produce the well-known herbal tea, rooibos. It is currently sold in more than 37 countries with Germany, the Netherlands, the United Kingdom, Japan and the United States of America representing 86% of the export market in 2010. Its caffeine-free and comparatively low tannin status, combined with its potential health-promoting properties, most notably antioxidant activity, contributes to its popularity. First marketed in 1904 in its fermented (oxidised) form, green rooibos is a new product recently on the market. The utilisation of rooibos has also moved beyond a herbal tea to intermediate value-added products such as extracts for the beverage, food, nutraceutical and cosmetic markets. Its potential as a phytopharmaceutical, shown in recent scientific studies, has not yet been exploited. This review focuses on past and current research aimed at enhancing the value of rooibos herbal tea as a specialised, niche product and expanding its value-adding potential against the background of its traditional use and the current market. The focus falls specifically on aspects such as composition, processing, quality and rooibos as food and potential medicine.

1. Introduction

The genus Aspalathus (Fabaceae, Tribe Crotalarieae) comprises more than 270 species of which most are endemic to the Cape Floristic Region (Dahlgren, 1968). Rooibos tea, produced from A. linearis (Burm.f.) Dahlg., had no commercial value at the beginning of the 20th century, but today it is a wellknown herbal tea, enjoyed in more than 37 countries. A recent report by the Swiss Business Hub South Africa (Anon, 2007) stated that ‘Rooibos appears to be headed towards becoming the second most commonly consumed beverage tea ingredient in the world after ordinary tea (Camellia sinensis)’. In South Africa it is well established, enjoying popularity amongst an estimated 10.9 million households (data supplied by SA Rooibos Council (SARC), 2011). Several reviews dealing with rooibos have been published over the years since Cheney deemed it of too insignificant economic importance as a beverage to include it in a review of the biology and economics of the global beverage industry (Cheney, 1947). A different point of view, appreciating its value as a beverage with wide appeal, was later offered (Cheney and Scholtz, 1963). In her review, Morton (1983) campaigned for wider recognition and better distribution of rooibos in the United States of America. It continued to fascinate researchers and recent reviews cover diverse topics such as the development path of rooibos (Rampedi and Olivier, 2008), bioactivity and potential health benefits (Joubert et al., 2008a; Marnewick, 2010; McKay and Blumberg, 2007), and production, processing and quality aspects of rooibos tea and related products (Joubert and Schulz, 2006; Joubert et al., 2008a). The relevance of the major rooibos flavonoids in the diet in terms of their bioactivity, bioavailability and potential herb–drug interactions were addressed by Joubert et al. (2009a). The major focus of the present review will be on past and current research aimed at enhancing the value of rooibos herbal tea as a specialised, niche product and expanding its value-adding potential against the background of its traditional use and the current market. Within the context of enhancing the value of rooibos, aspects such as composition, processing, quality, and rooibos as food and potential medicine (phytopharmaceutical) will be discussed.

2. Utilisation of Aspalathus linearis

The first person to realise the commercial potential of rooibos as a herbal tea was Benjamin Ginsberg, a merchant of Clanwilliam, who started marketing it in 1904. He obtained the tea from descendants of the Khoi who crudely processed it during the warm summer months. It was, however, only by 1930 that the agricultural value of rooibos was recognised by a medical practitioner and nature lover, P. Le Fras Nortier of Clanwilliam. His early cultivation experiments, carried out with the help of local farmers, O. Bergh and H. Riordan (Anon, 1985), laid the foundation for the industry. Growing participation of other farmers in rooibos production and increased demand over the years expanded the area under cultivation to 36 000 ha (Pretorius, 2007), with production mainly concentrated in the Clanwilliam area (Fig. 1). Since expansion has threatened biodiversity of the Greater Cederberg Biodiversity Corridor, SARC in partnership with CapeNature, formed the Rooibos Biodiversity Initiative. One of its aims was to undertake a joint planning process for expansion to minimise loss of threatened natural habitat (Pretorius, 2007). Following this, a current initiative of SARC is to establish the Right Rooibos Sustainability Standard (http://sarooibos.org.za). In the early years, different Aspalathus species and ecotypes, naturally occurring in the Cederberg mountain area, were used to produce rooibos tea (Dahlgren, 1968, 1988). Today only the so-called red type or Rocklands type, originally from the Pakhuis Pass area, is of commercial importance. The red type is divided into the selected, improved Nortier type (cultivated; Fig. 2), and the Cederberg type (wild-growing). The latter type has broader and coarser leaves than the Nortier type (Morton, 1983). Characteristics associated with the cultivated type are bright green, needle-like leaves on straight, slender branches with relatively short internodes. The leaves should turn redbrown when bruised (Dahlgren, 1968).