دانلود ترجمه مقاله بودجه بندی و روش تخصیص منابع در بخش عمومی

• بخشی از ترجمه:

۱ مقدمه
شصت سال پیش، وی. او. کی، چالشی را برای اقتصاددانان برای حل مسئله اصلی بودجه بندی، در مواجهه با منابع محدود مطرح کرد” که بر چه مبنایی می بایست مقدار x دلار را به فعالیت A به جای فعالیت B، اختصاص داده شود؟ او همچنان مطرح کرده است که راه حل های مرتبط با این مسئله از طریق کاربرد نظریه اقتصاد یافت می شود. به هر حال او هشدار داد که، نظریه بودجه بندی هالی گریل- که به عنوان نظریه غالب تخصیص منابع می باشد که عملا می تواند بکار گرفته شود- احتمالا بر اساس ابهامات بوده زیرا مسئله تطبیق نیازهای رقابتی بین منافع و اهداف سیاسی مختلف، ضرورتا به عنوان یک مسئله سیاسی می باشد. در صورتی که این رشته بررسی ها شکست بخورد، کی، اظهار می کبند که این راه حل ها می بایست از طریق درک بهتری از مقررات سازمانی حاصل شود که از طریق آن تصمیم گیری برای اختصاص منابع انجام می گیرد، که مستلزم تجزیه و تحلیل جامع و دقیق فرایند بودجه می باشد.
۴ نتیجه گیری
در نهایت سیاست گذاران باید مشخص کنند که چه مقدار هزینه های عمومی می بایست برای هدف توزیع مجدد صرف شده و چگونه این منابع می بایست درون جامعه توزیع گردند. متاسفانه نظریات اقتصادی دستورالعمل های کمی را در ارتباط با این مسئله ارائه داده زیرا هیچ نوع توافقی در ارتباط با سطح بهینه یا توزیع عادلانه درآمد و دارایی وجود ندارد. این مسئله می بایست در در حیطه سیاسی حل شود. این موارد نیازمند این می باشد که سیاست گذاران تا جدی به قضاوت بپردازند که مالیات پردازان آماده پرداخت هزینه های توزیع مجدد باشند. در حالی که رای دهندگان سیاست های بازتوزیع به ویژه مواردی که به دنبال کاهش چشمگیر نابرابری و فقر می باشد، تایید می کنند، آن ها به دنبال کسب منفعت از خدمات و انتقال سرمایه از طریق مالیات ها می باشند. در تامین این اهداف متناقض، گرایشی در بین سیاست گذاران برای گسترده کردن محدوده کسب منفعت برای نمونه ترجیح دادن جنبه عرضه نسبت به کمک های بلاعوض در جنبه تقاضا، وجود دارد- به شکلی که برنامه ها از هدفمندی محدود به هدفمندی گسترده به پیش رفته و تاثیر بازتوزیع را کاهش دهند. مشخصا مراحل سیاسی نقش مهمی را در تعیین نه تنها محدوده باز توزیع، بلکه ابزاری که توسط آن این بازتوزیع حاصل می گردد، دارد.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

۱٫ Introduction

Sixty years ago V. O. Key laid down a challenge for economists to resolve the ‘basic budgeting problem’ namely, faced with limited resources, ‘On what basis shall it be decided to allocate x dollars to activity A instead of activity B?’ (Key, 1940: 1138). He went on to suggest that solutions to this problem might be found through the application of economic theory. He warned, however, that a budgeter’s holy grail – an all-embracing theory of resource allocation that could be applied in practice – would probably prove to be a chimera since the problem of reconciling competing demands between different policy goals and interests was essentially one of political philosophy (Key, 1940: 1143). If that line of inquiry failed, Key proposed that solutions might be found through an improved understanding of the institutional arrangements by which resource allocation decisions are made, which would entail a ‘careful and comprehensive analysis of budget process’ (Key, 1940: 1144).

۴٫ Conclusion

After a search of sixty years for a comprehensive theory of budgeting that would resolve the basic budgeting problem, it is somewhat disappointing to arrive at a conclusion that no such theory exists and it is unlikely that such a theory can ever be formulated. It is even more disappointing to conclude that this search has been thwarted by a problem that V. O. Key identified when he formulated the problem back in 1940, namely the impossibility of defining a comprehensive utility function or decision-making mechanism that can satisfactorily reconcile the competing claims of different interests for resources across the whole public sector.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله