| عنوان فارسی مقاله: | کمبود آب و تاثیر بهبود مدیریت آبیاری: تحلیل تعادل عمومی قابل محاسبه |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Water scarcity and the impact of improved irrigation management: a computable general equilibrium analysis |
| دانلود مقاله انگلیسی: | برای دانلود رایگان مقاله انگلیسی با فرمت pdf اینجا کلیک نمائید |
| سال انتشار | 2011 |
| تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 19 صفحه |
| تعداد صفحات ترجمه مقاله | 28 صفحه |
| مجله | اقتصاد کشاورزی |
| دانشگاه | هامبورگ کشور آلمان |
| کلمات کلیدی | تعادل عمومی قابل مقایسه، آبیاری، سیاست آب، کمبود آب، کارایی آبیاری |
| نشریه IAAE | IAAE |
فهرست مطالب:
چکیده
۱ مقدمه
۲ کمبود آب و مزایای نسبی
۳ مدلهای اقتصادی مصرف آب
۴ مدل جدید GTAP-W
۵ طراحی سناریوهای شبیه سازی
۶ نتایج
۷ بحث و نتایج
پیوست ۱
بخشی از ترجمه:
چکیده:
افزایش میزان کمبود آب به همراه افزایش نیاز به غذا و آب برای آبیاری موجبات بازنگری دقیق کاربرد آب در کشاورزی را فراهم می آورد. در حال حاضر کمتر از 60 درصد از کل آب بکاررفته برای آبیاری به گونه ای موثر مورد استفاده محصولات می باشد. براساس نسخه جدید مدل GTAP-W ، تاثیر صرفه جویی بالقوه در آب و تاثیرات رفاهی بهبود کارایی آبیاری در سرتاسر جهان را مورد تحلیل قرار می دهیم. نتایج بدست آمده نشان می دهد سیاست آب متمایل به سمت بهبود کارایی آبیاری منجر به صرفه جویی آب در سطح منطقه ای و جهانی گردید، اما این مسئله برای همه مناطق مفید نمی باشد. تاثیر نهایی بر رفاه منطقه ای به برهم کنش عوامل مختلف بستگی دارد. به طور مثالف بالاتر بودن کارایی آبیاری هزینه های فرصت را تغییر و مزایای نسبی را عکس نموده، و در نهایت الگوهای تجارت منطقه ای و رفاه را تغییر می دهد. برای مناطق تحت تنش آب، تاثیرات وارده بر رفاه عمدتاً مثبت می باشد. برای مناطقی که دچار کمبود آب نیستند، نتایج بدست آمده مختلط و عمدتاً منفی می باشد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که صادرات آب مجازی مختص مناطق مملو از آب ( دارای آب فراوان) نمی باشد.
واژگان کلیدی: تعادل عمومی قابل مقایسه، آبیاری، سیاست آب، کمبود آب، کارایی آبیاری
1. مقدمه
آب منبعی کمیاب می باشد. 40 درصد از جمعیت جهان امروزه باکمبود آب مواجه هستند بدون اینکه به مکان زندگی آنها در نواحی خشک یا نواحی وفور باران توجه شود. بزرگترین مصرف کننده منابع آب شیرین بخش کشاورزی است- در سطح جهانی در حدود 70 درصد از کل عقب نشینی های آب شیرین برای تولید غذا بکاربرده شده است. اما کمتر از 60 درصد از کل آب بکاررفته برای آبیاری توسط محصولات به گونه ای موثر مصرف می گردد. از اینرو این مقاله به تحلیل میزان بهبود مدیریت آبیاری و سودمندی اقتصادی آن برای جهان در کل و همچنین برای کشورهای دیگر و مقدار صرفه جویی آب حاصل شده می پردازد. انتظار می رود در طول دهه های آتی، کمبود آب به خاطر افزایش شدید نیاز به آب به خاطر رشد جمعیت، شهری شدن و مصرف فزاینده سرانه آب، افزایش یابد. تا سال 2005، انتظار می رود جمعیت جهان از 5. 6 بیلیون نفر به 9. 7 بیلیون نفر افزایش یابد. بیش از 80 درصد در کشورهای در حال توسعه و 58 درصد در نواحی شهری به سرعت در حال رشد زندگی می کنند. در نتیجه انتظار می رود 8. 1 بیلیون نفر در کشورها یا مناطقی با کمبود آب مطلق زندگی کنند و دو سوم از جمعیت جهان می توانند تحت شرایط فشار و کمبود آب باشند. به علاوه، تغییر اقلیمی بر آب رسانی تاثیرگذاشته، وتوزیع منطقه ای منابع آب شیرین را تغییر می دهد. برطبق ، در طول قرن گذشته، استفاده از آب آبیاری با سرعت افزایش جمعیت ، دو برابر افزایش یافته و این مسئله به سیستم غذای جهانی امکان پاسخگویی به افزایش رشد جمعیت را می دهد. اما، توسعه نواحی آبیاری شده ممکن است برای اطمینان از کمبود غذای آتی و تامین نیاز رو به افزایش آب در مناطق شلوغ اما دچار کمبود آب کافی نباشد. بنابراین یک راه برای حل مشکل کاهش ناکارآمدیها در آبیاری می باشد. برآورد کردند که در حدود 50 درصد از افزایش آتی(تا سال 2025) در نیاز به غذا را با افزایش کارایی آبیاری می توان برآورده نمود. در حال حاضر، کارایی آبیاری در اکثر کشورهای در حال توسعه عملکرد ضعیفی از خود نشان می دهد(شکل 1)، تنها استثنا آفریقای شمالی می باشد، جایی که سطوح مذکور در معرض موارد مشاهده شده در مناطق توسعه یافته می باشد. قطعاً، اختلافاتی در عملکرد این مناطق وجود دارد. به این مسئله اشاره می کنند که رنج کارایی آبیاری در فیلیپین، تایلند، هند، پاکستان و مکزیک بین 25 و 40 درصد، در مالزی و موراکو بین 40 و 45 درصد و در تایوان، اسرائیل و ژاپن بین 50 و 60 درصد متغیر می باشد. برای اکثر مناطق در حال توسعه که از کمبود آب رنج می برند مثل خاورمیانه، آفریقای شمالی، آسیای جنوبی و بخشهای بزرگی از چین و هند، کشاورزی آبیاری شده تاثیرقابل توجهی بر تولید کل محصول اعمال می نماید. خاورمیانه، آفریقای شمالی و آسیای جنوبی در حدود 43 درصد از کل آب جهانی بکاررفته برای مصارف آبیاری را به خود اختصاص می دهند. این مقاله صرفه جویی جهانی قابل توجه در آب و تاثیرات اقتصادی اش را مطالعه می نماید. سطوح بالاتر کارایی آبیاری حاکی از آن است که همین تولید را می توان با آب کمتری مشاهده نمود ( صرفه جویی در آب) یا با همین منابع آبی موجود می توان هکتارهای بیشتری را آبیاری نمود ( یعنی تولید بالاتر). در نتیجه استفاده منطقه ای از منابع آب شیرین و مزایای نسبی و همچنین الگوهای تجارت و رفاه منطقه ای تغییر می کند. بنابراین اثر صرف اعمال شده به مصرف آب به تقابل پیچیده بین بخشها و مناطق بستگی دارد که این مسئله تعدیل در عرضه و تقاضا در کلیه بخشهای متاثر را نشان می دهد. بهبود کارایی آبیاری در سرتاسر جهان هزینه های فرصت جدیدی تولید می کند که می تواند مزایای نسبی منطقه ای در تولید غذا را عکس نماید. مناطقی با عملکرد نسبتاً ضعیف آبیاری می توانند در زمینه تولید غذا و صادرات تاثیرات مثبتی تجربه کنند، اما این اتفاق در زمان بهبود کارایی آبیاری به وقوع می پیوندد. در این موقعیت، مناطق صادرکننده غذا نسبت به تاثیرات مثبت ناشی از بهبود کارایی آبیاری در جاهای مختلف آسیب پذیر نشان می دهند. تجارت بین المللی محصولات نه تنها کانال اصلی تاثیرگذاری رفاه بر گستره در میان مناطق مختلف است، بلکه به عنوان متغیر کلیدی در مدیریت آب کشاورزی برشمرده شده است. با کمبود آب، واردات کالاهایی که نیازمند آب فراوان برای تولیدشان هستند، در مناطق دچار کمبود آب در مصرف آب صرفه جویی می کند. بخش عظیمی از پژوهش موجود وابسته به کاربرد آب آبیاری به پژوهش مدیریت آبیاری، بهره وری آب، و کارایی مصرف آب می پردازد. یکی از رشته های تحقیق و پژوهش به مقایسه عملکرد سیستم های آبیاری و استراتژیهای آبیاری می پردازد. سایرین تاکید منطقه ای روشنی داشته و بر تیپ محصولات خاص تمرکز می کنند. به منظور ارائه چند مثال از این پژوهش گسترده: (2006) بهبود کارایی مصرف آب کشاورزی در نواحی خشک و نیمه خشک چین را مورد پژوهش قرار می دهند. (2007) الگوی محصول دهی گندم- ذرت در دشت (چین شمالی) را مطالعه می کنند. استراتژیهایی برای تولید گندم دروم در تونس را مورد تحلیل قرار می دهند. و مصرف آب مازاد در کشاورزی آبیاری شده در کانزاس غربی را برآورد می کنند. همان گونه که مثالهای بالا نشان می دهد، مشکلات آبی وابسته به مدیریت آبیاری به طور نمونه در سطح مزرعه ، سطح آبخیز رودخانه یا در سطح کشوری مطالعه شده اند. این مطالعات بعد بین المللی مصرف آب را حذف می کنند. درک و فهم کامل مصرف آب و تاثیر بهبود مدیریت آبیاری بدون شناخت بازار بین المللی برای غذا و محصولات وابسته نظیر منسوجات غیر ممکن می باشد. در این مقاله نسخه جدیدی از مدل برای تحلیل تاثیرات اقتصادی بهبود کارایی آبیاری را مطرح می کنیم. ساختار تولید جدید مدل آب را به عنوان یک عامل صریح و روشن برای تولید معرفی کرده و احتمالات جانشینی بین آب و سایر فاکتورها و عوامل اصلی را لحاظ می کند. مدل جدید بین محصولات آبی و دیمی تمایز قایل می شود، این کار باعث می گردد از مصرف منابع آبی دربخشهای کشاورزی درک و شناخت بهتری حاصل گردد. این مدل به ما اجازه محاسبه صرفه جویی اولیه در آب را می دهد ( زمانی که بازارهای جدید دست به تعدیل نخواهند زد) که این کار از طریق بهبود کارایی آبیاری حاصل می گردد. این همان کاری است که در پژوهش قبل هرچند در سطح جهانی نبوده اما عمدتاً انجام می شده است. در اینجا با مقایسه صرفه جویی اولیه در آب با صرفه جویی نهایی در آب و با توجه به فرایندهای سازگاری در بازارهای غذا و دیگر بازارها، این شیوه را بسط و توسعه می دهیم. این کار جالب توجه تر می باشد زیرا این احتمال وجود دارد که مناطق به گونه ای متفاوت با صرفه جویی اولیه در آب سازگاری حاصل می کنند. رئوس این مقاله به شرح ذیل می باشد. بخش بعدی تاثیرات بالقوه وارده به تجارت و رفاه از بهبود کارایی آبیاری بر اساس نظریه سود و مزیت نسبی را توصیف می کند. بخش 3 پژوهش مربوط به مدلهای اقتصادی مصرف آب را اجمالاً مرور می کند. بخش 4 مدل جدید و داده هایی پیرامون مصرف آب و منابع مطرح می کند. بخش 5 سه سناریوی شبیه سازی بدون هیچ گونه محدودیتی پیرامون دسترس پذیری آب مطرح می کند. بخش 6 راجع به نتایج بحث کرده و بخش 7 مقاله به پایان می رسد.
بخشی از مقاله انگلیسی:
1. Introduction
Water is a scarce resource. Forty percent of the world’s populationtoday face shortages regardless of whether they live indry areas or in areas where rainfall is abundant (CA, 2007).The largest consumer of freshwater resources is the agriculturalsector —globally around 70% of all freshwater withdrawals areused for food production. However, less than 60% of all thewater used for irrigation is effectively consumed by crops. Thisarticle therefore analyzes the extent to which improvements in irrigation management would be economically beneficial forthe world as a whole as well as for individual countries and theamount of water savings that could be achieved.During the coming decades, water scarcity is expected to risebecause of a rapid increase in the demand for water due to populationgrowth, urbanization, and an increasing consumption ofwater per capita. By 2025, the world’s population is expectedto rise from 6.5 billion today to 7.9 billion. More than 80%will live in developing countries and 58% in rapidly growingurban areas (Rosegrant et al., 2002). Consequently, 1.8 billionpeople are expected to live in countries or regions with absolutewater scarcity, and two-thirds of the world population could beunder stress conditions (UN-Water/FAO, 2007). In addition, climatechange will influence the supply of water, modifying theregional distribution of freshwater resources (UN-Water/FAO,2007).According to the United Nations (2006), during the last century,irrigation water use has increased twice as fast as population,allowing the global food system to respond to the increasing growth in population. However, expanding irrigatedareas might not be sufficient to ensure future food security andmeet the increasing demand for water in populous but waterscarceregions (Kamara and Sally, 2004). Therefore, one wayto address the problem is to reduce the inefficiencies in irrigation.Seckler et al. (1998) estimated that around 50% of thefuture increase (by 2025) in the demand for water can be metby increasing irrigation efficiency.Currently, irrigation efficiency in most of the developingcountries is performing poorly (Fig. 1), the only exception iswater-scarce NorthAfrica, where levels are comparable to thoseobserved in developed regions. Certainly, there are differencesin performance within regions. Rosegrant et al. (2002) pointout that irrigation efficiency ranges between 25 and 40% in thePhilippines, Thailand, India, Pakistan, and Mexico; between 40and 45% in Malaysia and Morocco; and between 50 and 60% inTaiwan, Israel, and Japan. Formost developing regions that sufferfrom water scarcity such as the Middle East, North Africa,SouthAsia, and large parts of China and India, irrigated agriculturecontributes significantly to total crop production. Just theMiddle East, North Africa, and South Asia account for around43% of the total global water used for irrigation purposes. This article studies potential global water savings and its economicimplications. Higher levels of irrigation efficiency implythat the same production could be achieved with less water(generating water savings) or, alternatively, that more hectarescould be irrigated by the same available water resources (implyinghigher production). Consequently, regional use of freshwaterresources and comparative advantages change, modifyingregional trade patterns and welfare. The net effect on wateruse, therefore, depends on a complex interplay between sectorsand regions implying adjustments in supply and demand in allsectors affected.Improving irrigation efficiency worldwide generates new opportunitycosts, which could reverse regional comparative advantagesin food production. Regions with relatively poor irrigationperformance may experience positive impacts in foodproduction and exports when improving irrigation efficiency.At the same time, food-exporting regions may be vulnerableto positive impacts induced by enhanced irrigation efficiencyelsewhere. International trade of food products is not only the main channelthrough which welfare impacts spread across regions, it isalso seen as a key variable in agricultural water management.As water becomes scarce, importing goods that require abundantwater for their production may save water in water-scarceregions.Most of the existing literature related to irrigation water useinvestigates irrigationmanagement, water productivity, and wateruse efficiency. One strand of literature compares the performanceof irrigation systems and irrigation strategies in general(e.g., Pereira, 1999; Pereira et al., 2002). Others have a clearregional focus and concentrate on specific crop types. To providea few examples from this extensive literature: Deng et al.(2006) investigate improvements in agricultural water use efficiency in arid and semiarid areas of China. Bluemling et al.(2007) study wheat-maize cropping pattern in the North Chinaplain. Mailhol et al. (2004) analyze strategies for durum wheatproduction in Tunisia. Lilienfeld and Asmild (2007) estimateexcess water use in irrigated agriculture in western Kansas.As the above examples indicate, water problems related to irrigationmanagement are typically studied at the farm level, theriver-catchment level or the country level. These studies omitthe international dimension of water use. A full understandingof water use and the effect of improved irrigation managementis impossible without understanding the international marketfor food and related products, such as textiles. In this article,we present a new version of the GTAP-W model to analyzethe economy-wide impacts of enhanced irrigation efficiency.The new production structure of the model introduces wateras an explicit factor of production and accounts for substitutionpossibilities between water and other primary factors. Thenew GTAP-W model differentiates between rainfed and irrigatedcrops, which allows a better understanding of the use ofwater resources in agricultural sectors.
| عنوان فارسی مقاله: | کمبود آب و تاثیر بهبود مدیریت آبیاری: تحلیل تعادل عمومی قابل محاسبه |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Water scarcity and the impact of improved irrigation management: a computable general equilibrium analysis |
خرید ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد
خرید نسخه پاورپوینت این مقاله جهت ارائه