دانلود رایگان ترجمه مقاله درک و جلوگیری از افت شنوایی ناشی از سر و صدا – الزویر ۲۰۱۳

مقالات انگلیسی و ترجمه های فارسی رایگان با فرمت PDF آماده دانلود رایگان میباشند

همچنین ترجمه مقاله با فرمت ورد نیز قابل خریداری و دانلود میباشد

مقاله انگلیسی رایگان (PDF)

ترجمه فارسی رایگان (PDF)

خرید ترجمه با فرمت ورد

فهرست مقاله:

مقدمه

مکانیسم‌های شنوایی

انواع کاهش شنوایی

اپیدمولوژی (همه گیر شناسی) NIHL

هیستوپاتولوژی کم شنوایی ناشی از نویز (NIHL)

علایم و نشانه‌های کم شنوایی ناشی از نویز (NIHL)

ویژگی‌های شنوایی سنجی

اثرات کم شنوایی

پیشگیری از کم شنوایی ناشی از نویز (NIHL): برنامه حفاظت از شنوایی

متخصصان بالینی و پزشکان چه بایستی بکنند؟

مدیریت دیتابیس اودیومتری

بخشی از ترجمه فارسی مقاله:

 مکانیسم‌های شنوایی
سیستم شنوایی انسان متشکل از سه جزء شنوایی محیطی اصلی (گوش بیرونی، گوش میانی و گوش درونی) و عصب شنوایی (هشتمین عصب جمجمه) می‌باشد. گوش بیرونی، انرژی صوتی راجمع آوری و آن را به گوش میانی از طریق کانال گوش و پرده صماخ (غشای تمپان) انتقال می‌دهد. پرده صماخ از انرژی صوتی ورودی مرتعش شده و این ارتعاشات را به گوش درونی از طریق استخوان‌های کوچک و ریز در گوش میانی موسوم به استخوانچه ها انتقال می‌دهد. گوش میانی از هوا پر شده و از طریق شیپور استاش که در تعدیل فشار وارده بر روی دو طرف پرده صماخ نقش دارد، به گلو وصل می‌شود. گوش درونی دارای دو بخش است: دستگاه وستیبولار و حلزون گوش. دستگاه وستیبولار یک اندام تعادلی است تا شنوایی و مسئول اصلی تشخیص حرکات سر و تا حد کمی موقعیت مکانی آن است. سرگیجه یا چرخش سر یکی از علایم اصلی آسیب به سیستم وستیبولار (۸) است.
حلزون گوش که مانند حلزون است، دارای هزاران سلول مویی ظریف (سلول‌های حسی شنوایی) در اندام کورتی می‌باشد. دو نوع سلول مویی موسوم به سلول‌های مویی درونی و بیرونی وجود دارد. وقتی که امواج صوتی وارد گوش درونی از گوش میانی می‌شوند، سلول‌های مویی بیرونی به تقویت ارتعاشات صوتی کمک می‌کنند. سلول‌های مویی درونی این ارتعاشات را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل کرده و سیگنال‌ها را به مغز از طریق عصب شنوایی انتقال می‌دهند. سپس مغز، سیگنال‌ها را به اصواتی که ما آن‌ها را تشخیص و درک می‌کنیم، تبدیل می‌کنند. توصیف بیشتر در خصوص اناتومی و فیزیولوژی سیستم شنوایی در مقاله بایدوک وهمکاران ارائه شده است.
عوامل متعددی موجب وارد شدن آسیب بر سلول‌های مویی اندام کورتی می‌شوند نظیر پیری، سروصدای زیاد، مواد شیمیایی اتوتوکسیک (حلال‌ها، آسفیکسیت ها) و داروهای اتوتوکسیک (آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزید، دیورتیک های حلقه‌ای، سیس پلاتین و غیره). اطلاعات مفصل‌تر در زمینه کاهش شنوایی مربوط به مواد شیمیایی اتوتوکسیک در مقاله مربوط به همین شماره از مجله توسط کامپو وهمکاران ارائه شده است. در این میان، مواجهه در برابر نویز و سرو صدای زیاد، رایج‌ترین علت آسیب برگشت ناپذیر به سلول‌های مویی است که منجر به کم شنوایی حسی عصبی می‌شود (۸).
انواع کاهش شنوایی
گوش انسان و ارتباط عصب شناختی آن با مغز، یک مکانیسم پیچیده و حساس شنوایی است که به آسیب ناشی از بیماری‌های مختلف و مواجهه در برابر مواد سمی، به شدت آسیب پذیر و حساس است (۹). دونوع اصلی کم شنوایی وجود دارند: کم شنوایی هدایتی، کم شنوایی حسی عصبی. کم شنوایی هدایتی بر گوش بیرونی و میانی تاثیرمی گذارد که شامل پینا، کانال گوش، پرده صماخ و حفره پشت پرده صماخ است. علل مختلفی برای کم شنوایی هدایتی مطرح شده است که بارزترین آن‌ها شامل تجمع سرومن، عفونت‌های گوش میانی نظیر التهاب گوش میانی و سوراخ شدن غشای تمپان می‌باشند. کم شنوایی هدایتی اغلب موقتی بوده و از طریق روش‌های جراحی پیشرفته و یا برخی داروها همانند عفونت‌های گوش میانی (التهاب گوش میانی) اصلاح پذیر است.
کم شنوایی حسی عصبی بر گوش درونی (حسی) یا عصب شنوایی (عصبی) که گوش درونی را به ریشه عصب در مغز متصل می‌کند تأثیر می‌گذارد. در روش‌های بالینی فعلی، کم شنوایی‌های حسی و عصبی غالباً از هم متمایز نمی‌شوند و وحود یکی از آن‌ها به صورت کم شنوایی حسی عصبی تشخیص داده می‌شود. این عمدتاً ناشی از محدودیت‌ها در فنون تشخیصی مورد استفاده برای تمایز بین این دو علت کم شنوایی است. با بهبود روش‌های ارزیابی کم شنوایی، تمایز منبع کم شنوایی بهتر صورت گرفته و به این ترتیب امکان تعیین کم شنوایی عصبی یا حسی به طور جدا از هم وجود دارد (۹). کم شنوایی حسی و عصبی می‌تواند به طور جدا و یا هم زمان اتفاق بیفتدد. یکی از آن‌ها یا هر دوی آن‌ها می‌توانند با کم شنوایی هدایتی همراه باشند که ناشی از کاهش انتقال انرژی صوتی از طریق گوش بیرونی و میانی به گوش درونی است. کم شنوایی زمانی به صورت کم شنوایی ترکیبی طبقه بندی می‌شود که دو یا چند مرحله شنوایی (هدایتی، حسی وعصبی) به طور هم زمان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

Hearing mechanisms

The human auditory system consists of three main peripheral auditory components (outer ear, middle ear, inner ear) and acoustic nerve (8th cranial nerve). The outer ear gathers sound energy and transmits it to the middle ear through the ear canal and the eardrum (or tympanic membrane). The eardrum vibrates from the incoming sound energy and transmits these vibrations to the inner ear, through the tiny bones in the middle ear, known as the ossicles. The middle ear is filled with air and connects to the throat via the eustachian tube that is instrumental in equalizing pressure on either side of the eardrum. The inner ear has two parts, the vestibular system and the cochlea. The vestibular system is an organ of balance rather than of hearing and is primarily responsible for detecting movement of the head and, to a lesser extent, position in space. Vertigo is a main symptom of the damage to the vestibular system.8 The cochlea, shaped like a snail, contains thousands of delicate hair cells (auditory sensory cells) in the organ of Corti. There are two types of hair cells, called inner and outer hair cells. When the sound waves enter the inner ear from the middle ear, the outer hair cells help amplify sound vibrations. The inner hair cells convert these vibrations into electrical signals and send the signals to the brain through the auditory nerve. The brain, then, translates the signals into sound that we recognize and understand. More description on the anatomy and physiology of the auditory system is presented in the paper in this volume by Baiduc et al. The hair cells of the organ of Corti can be damaged by various factors including aging, loud noise, ototoxic chemicals (solvents, asphyxiants), and ototoxic medications (aminoglycoside antibiotics, Loop diuretics, cisplatin, etc.). More elaborate information on hearing loss related to ototoxic chemicals and medication are presented in the paper in this volume written by Campo et al. Among these, exposure to loud noise is the most common cause of irreversible damage to the hair cells, resulting in sensorineural hearing loss.

Types of hearing loss

The human ear and its neurological connections to the brain represent a complex and sensitive hearing mechanism that is vulnerable to damage by different illnesses, injuries, and toxic exposures.9 There are two main types of hearing loss: conductive and sensorineural hearing loss. Conductive hearing loss affects the outer or middle ear that includes the pinna, ear canal, eardrum, and the cavity behind the eardrum. There are various etiologies of conductive hearing loss, with the most common including cerumen impaction, middle ear infections such as otitis media, and tympanic membrane perforations. Conductive hearing losses are often temporary or correctable through increasingly sophisticated surgical techniques or medications as is the case with middle ear infections (otitis media). Sensorineural hearing loss affects the inner ear (sensory) or the auditory nerve (neural) that connects the inner ear to the origin of the nerve in the brain. In current clinical practice, sensory and neural hearing losses are not differentiated regularly and the presence of either is diagnosed as a sensorineural hearing loss. This is mainly due to limitations in the diagnostic techniques used historically to differentiate between these two causes of hearing loss. As techniques for assessing hearing loss are improving, differentiating the source of the loss is becoming more refined, thereby making determination of either sensory or neural loss possible.9 Sensory and neural loss can occur in isolation or be concurrent. Either or both can also co-occur with a conductive component, caused by a pathology-induced reduction in transmission of the sound energy through the outer and middle ears into the inner ear. A hearing loss is classified as a mixed loss when two or more (conductive, sensory, neural) stages of hearing are simultaneously affected.