| عنوان فارسی مقاله: | تنوع سبک و ظاهر ساختاری و سیر تکامل حوزه در زاگرس مرکزی ( ناحیه ایزه و دزفول)، ایران |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Variation of structural style and basin evolution in the central Zagros (Izeh zone and Dezful Embayment), Iran |
| دانلود مقاله انگلیسی: | برای دانلود رایگان مقاله انگلیسی با فرمت pdf اینجا کلیک نمائید |
| سال انتشار | 2004 |
| تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 21 صفحه |
| تعداد صفحات ترجمه مقاله | 18 صفحه |
| مجله | مجله زمین شناسی مناطق دریایی و نفت خیز |
| دانشگاه | شرکت ملی نفت ایران تهران |
| کلمات کلیدی | زاگرس، تکامل تکتونیکی، ایران، مقطع سازه ای، دکولمان، سبک چین خوردگی، زمین لرزه، ایزوپک |
| نشریه | Elsevier |
فهرست مطالب:
چکیده
۱٫ مقدمه
۲٫ چارچوب زمین شناسی و چینه شناسی
۳٫ سطح مقطع
۴٫ تکامل حوزه
۵٫ بحث
۶٫ نتیجه گیری
بخشی از ترجمه:
مقدمه
رشته کوه زاگرس، کمربند ایران، بخشی از سیستم آلپ- هیمالیا است که از مرز ایرانی NW تا SW و از آنجا تا تنگه هرمز کشیده شده است. این کمربند کوهزایی نتیجه تصادم و برخورد بین صفحه قاره ای عربی و بلوک به اصطلاح ایرانی متعلق به اروپا و آسیا می باشد. این مولفین این گونه استنباط می کنند که اولین حرکات تراکمی در کمربند در اواخر دوره کرتاسه و به دلیل دورشدگی از محور اوفیولیت ها برروی حاشیه شمال شرقی قاره عربی آغاز گردید. این حرکات تسریع گردیده و بعد از تصادم قاره با قاره در دوران میوسن، گسترده تر شدند. همگرایی هنوز هم در جهت N-S با نرخ۲۵-۳۰ در لبه شرقی صفحه عربی فعال می باشد. این جهت مایل بر روند NW-SE کمربند کوهزایی می باشد. مکانیسم های کانونی زمین لرزه و میدان سرعت GPS ، تقسیم بندی این کوتاه شدگی مایل در امتداد گسل ها در زاگرس را نشان می دهند. ناهمخوانی های منطقه ای و محلی، علاوه بر تغییرات ضخامت و رخساره ها ،به همگرایی و فعالیت مجدد پیوسته گسل های عمیق در پی زاگرس بین دوران اواخر کرتاسه تا اوایل میوسن بستگی دارند. یک محقق دگرشیبی های محلی بعد از دوره ایوسن را ثبت و آنها را به آغاز چین خوردگی و بالا رفتن در جهت NE کمربند زاگرس نسبت داد که با گذشت زمان به سمت جنوب- شرق گسترش یافتند. علی رغم علاقه به چین های زاگرس به خاطر ذخایر هیدروکربن آنها و بعد از حفاری گستره توسط شرکت های نفتی، نقشه برداریهای ژئوفیزیکی و زمین شناسی ، اطلاعات کمی در مورد رفتار سازه ای پوشش رسوبی، سبک سازه و رابطه آن با رخساره های رسوبی و تکامل کمربند از اواخر دوره کرتاسه منتشر شده است. برین اولین کسی بود که ستون چینه شناسی را به پنج بخش سازه ای تقسیم می کند: (۱) گروه پی ( پری کامبرین)، (۲) گروه متحرک زیرین ( نمک هرمز، سطح دکولمان)، (۳) گروه شایسته و فنی ( کامبرین تا میوسن زیرین) ، (۴) گروه متحرک فوقانی ( نمک میوسن، سطح دکولمان) و (۵) گروه غیر شایسته ( میوسن تحتانی تا پلی پلیستوسن، عمدتاً رسوبات جداشونده). قدیمی ترین سنگ های قابل مشاهده در زاگرس عبارتنداز ماسه سنگ و دولومین کامبرین زیرین. اینها در بستر اسکارپ یا صخره های گسل رانده یا رانشی متمایل به سمت جنوب غربی رخ می دهند که مرز SW زاگرس بالا را تشکیل می دهند. سن اواخر پروتوزوئیک- اوایل کامبرین به سنگ های رسوبی و مجموعه های پلی ژنتیکی از سنگ ها نسبت داده شده است که گروه هرمز را تشکیل می دهند.
بخشی از مقاله انگلیسی:
Introduction
The Zagros mountain belt of Iran, a part of the Alpine–Himalayan system, extends from the NW Iranian borderthrough to SW Iran, up to the Strait of Hormuz (Fig. 1). Thisorogenic belt is the result of the collision between thecontinental Arabian plate and the so-called Iranian blockbelonging to Eurasia (Berberian & King, 1981; Takin,1972). These authors infer that the first compressivemovements across the belt began during the Late Cretaceousdue to the obduction of ophiolites on the northeasternmargin of the Arabian continent. These movementsaccelerated and became more widespread following the continent–continent collision in Miocene times(Falcon, 1969; Stocklin, 1968). The convergence is stillactive at the present day, in a roughly N–S direction at a rateof approximately 25–30 mm yr21 at the eastern edge of theArabian plate (Sella, Dixon, & Mao, 2002). This direction isoblique to the NW–SE trend of the orogenic belt. Earthquakefocal mechanisms and the GPS velocity field(Talebian & Jackson, 2002) suggest partitioning of thisoblique shortening along the faults in the Zagros.Several local and regional unconformities, in addition tothickness and facies variations have been related tocontinuous convergence and reactivation of deep seatedfaults in the Zagros basement between Late Cretaceous andEarly Miocene times (Berberian & King, 1981; Koop &Stonly, 1982). Hesami, Koyi, Talbot, Tabasi, and Shabanian(2001) documented local post-Eocene unconformities and attributed them to the beginning of folding and uplift inthe NE of the Zagros belt, which progressively propagatedsouth-westwards through time.Despite the interest in Zagros folds due to their majorhydrocarbon reserves, and after extensive drilling by oilcompanies, geophysical and geological surveys, little hasbeen published about the structural behavior of thesedimentary cover, the structural style and its relationshipwith sedimentary facies and evolution of the belt since theLate Cretaceous. O’Brien (1950) was the first to divide thestratigraphic column into five structural divisions. (1) Basementgroup (Precambrian), (2) Lower mobile group(Hormuz salt, decollement level), (3) Competent group(Cambrian to Lower Miocene), (4) Upper mobilegroup (Miocene salt, decollement level), and (5) Incompetentgroup (Lower Miocene to Plio-Pleistocene, mostlyclastic sediments). The oldest in situ rocks exposed in the Zagros range areLower Cambrian sandstone and dolomite. These occur atthe base of southwest directed thrust fault scarps which formthe SW boundary of High Zagros. Late Protrozoic–EarlyCambrian age has been assigned to evaporites and polygeneticassemblage of rocks which comprise the Hormuzgroup (Kent, 1986). These rocks are seen only in small,scattered, emergent salt plugs associated with thrust faults inthe High Zagros and more abundantly in the Fars area. Someof these plugs contain an assemblage of intrusive rocks.Radiometric dating of these rocks show ages from Pre-Cambrian to Tertiary which correspond to different periodsof magmatism (Motiei, 1995). Just one sample was dated asPre-Cambrian by Player (1969), which provides the onlyindications of possible basement composition. Motiei(1995) suggests that the Zagros basement should be NEcontinuation of Arabian–Nubian shield, which exposedsouthwest of Arabian plate.
| عنوان فارسی مقاله: | تنوع سبک و ظاهر ساختاری و سیر تکامل حوزه در زاگرس مرکزی ( ناحیه ایزه و دزفول)، ایران |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Variation of structural style and basin evolution in the central Zagros (Izeh zone and Dezful Embayment), Iran |
