| عنوان فارسی مقاله: | تغییر ساختاری در عملکرد تقاضا در صادرات در کشور اندونزی: مبانی برآورد، آنالیز و سیاست |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Structural change in the export demand function for Indonesia: Estimation, analysis and policy implications |
| دانلود مقاله انگلیسی: | برای دانلود رایگان مقاله انگلیسی با فرمت pdf اینجا کلیک نمائید |
| سال انتشار | 2009 |
| تعداد صفحات مقاله انگلیسی | 12 صفحه |
| تعداد صفحات ترجمه مقاله | 15 صفحه |
| مجله | مجله مدلسازی سیاست |
| دانشگاه | دانشکده اقتصاد، سیاست و گردشگری دانشگاه نیوکاسل ، استرالیا |
| کلمات کلیدی | – |
| نشریه الزویر | Elsevier |
فهرست مطالب:
چکیده
۱ مقدمه
۲ خصوصیات مدل
۳ تست رابطه طولانی مدت تقاضای صادرات در اندونزی
۱ ۳ شیوه تست حدی ARDL برای انتگرال گیری همگام
۱ ۱ ۳ تست فرضیه ۱
۲ ۱ ۳ تست فرضیه ۲
۳ ۱ ۳ برآورد ضرایب رابطه بلند مدت
۲ ۳ شیوه جوهانسن
۴ تغییر ساختاری در تابع تقاضای صادرات
۱ ۴ تکنیک های رگرسیون غلتان و بازگشتی
۲ ۴ ثبات فضای انتگرال گیری همگام : روش هانسن- جوهانسن
۵ مبانی سیاست
۶ چکیده و نتیجه گیری
بخشی از ترجمه:
مقدمه
اندونزی از اواخر دهه ۱۹۶۰ با اقتباس استراتژی توسعه متکی بر صادرات، به پیشرفتهای اقتصادی و اجتماعی چشمگیری دست یافته است. دولت نظامی تحت نظر General Soeharto در طول سالهای ۱۹۹۶- ۱۹۶۶ ثبات اقتصادی و سیاسی مورد نیاز را حاصل نمود. در طول این دوره، اقتصاد منابع طبیعی کشاورزی سنتی، اندونزی متحمل تحول چشمگیری گردید و به یک اقتصاد صنعتی خارجی متعادل تبدیل شد. بحران های مالی و ارز سالهای ۱۹۹۸-۱۹۹۷ در اندونزی به خاطر اصول و بنیادهای اقتصادی قوی اش دور از انتظار بود. با این وجود برخلاف کره جنوبی، مالزی و تایلند، بحران های اندونزی طولانی تر بودند. اما در مقایسه با پیش بینی مکتب حمایتی سیاه بعد از بحران های رخ داده، اندونزی استراتژی توسعه خارجی خود را حفظ کرده است. سرمایه گذاران و متخصصین مالی بین المللی این مسئله را درک کرده اند. اندونزی به کندی بازیابی شده و از سال ۲۰۰۴ به سمت مسیر رشد بالاتری پیش رفته است. با پیشرفت موسسات و سازمان های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، سیاست های اقتصاد کلان با موفقیت به سمت ثبات قیمت پیش رفته و در عین حال از نرخ بالای رشد حمایت می کنند. دلیل این امر به پیشرفت های صورت گرفته در محیط تجارت بین المللی نسبت داده شده است. اندونزی در جریان بالا بردن نرخ رشد صادراتش به حدی که نرخ رشد اقتصادی اش را به مسیر پیش از بحران سوق دهد، با مشکلاتی مواجه گردید. IMF برآورد کرده است که در حقیقت، اندونزی، سهام بازاری خود را از ۰٫۹۷ درصد از کل تجارت در سال ۲۰۰۰ به ۰٫۹۵ درصد در سال ۲۰۰۶ از دست داد.
اهداف اصلی مقاله حاضر عبارتنداز بررسی امکان تغییر ساختاری در رفتار تقاضای صادرات در اندونزی. بعد از ادبیات تجارت، معادله تقاضای صادرات متداول مشخص شده و به منظور تعیین رابطه بلند مدت بین صادرات واقعی، درآمد جهانی و قیمت های نسبی حاصل از صادرات تستهای حدود پیرسون و انتگرال گیری همگام جوهانسن اجرا گردید. در ادامه به منظور تحقیق و پژوهش در مورد اینکه آیا تابع تقاضای صادرات در اندونزی متحمل تغییر ساختاری شده است یا خیر، تست ثبات جانسن- جوهانسن اجرا گردید. مقاله حاضر، به مبانی سیاست حاصل از یافته های تجربی اشاره می کند. …
6. چکیده و نتیجه گیری
مقاله حاضر وضعیت تقاضای صادرات کل در اندونزی را با کمک داده های سالانه بین سالهای 2005- 1963، مورد پژوهش قرار داده است. نتایج تست حدی پیرسون و انتگرال گیری همگام جوهانسون نشان می دهد که بین صادرات واقعی، درآمد جهانی و قیمت های نسبی صادرات در اندونزی، رابطه بلند مدتی وجود دارد. کشش و حساسیت بلند مدت درآمدتقاضای صادرات اندونزی بسیار بیشتر از یک و کشش و حساسیت نسبی قیمت صادرات بلند مدت تقاضای صادرات بسیار کمتر از یک می باشد. نتایج تست ثبات هانسن- جوهانسن و رگرسیون غلتان و بازگشتی نشان می دهد که تابع تقاضای صادرات برای اندونزی از اواخر دهه 1990، متحمل تغییرات ساختاری قابل توجهی گردیده است که در کاهش کشش و حساسیت قیمت، و افزایش کشش نسبی قیمت صادرات اندونزی منعکس شده است. نتایج بدست آمده در مورد رشد نسبتاً کند صادرات اندونزی از سال 2000 توضیح می دهند که بازیابی اقتصادی کشور از بحران های مالی سالهای 1998- 1997 را کند نموده است. با توجه به تغییرات ساختاری در ترکیب صادرات به نفع تولید محصولات حساس به قیمت، محصولات اندونزی در بازارهای بین المللی در صورتی همچنان به رقابت خود ادامه می دهند که از ارزش گذاری بیش از حد نرخ واقعی ارز اجتناب شده ، با کاهش ناکارآمدی، هزینه های تولید کاهش یافته و به سمت محصولاتی بر مبنای سرمایه انسانی پیش رویم.
بخشی از مقاله انگلیسی:
Introduction
Indonesia has achieved significant economic and social development since the late-1960s byadopting an export-oriented development strategy.1 The military government under General Soeharto provided the much needed economic and political stability during 1966–1996. During this period the traditional agricultural, albeit natural resource-rich, economy of Indonesia underwentan impressive transformation into a balanced, outward-oriented industrialising economy. The1997–1998 currency-cum-financial crises in Indonesia were unexpected given its strong economicfundamentals (IMF, 2007). Yet, unlike South Korea, Malaysia and Thailand, the Indonesian criseslasted longer. However, contrary to the prediction of a ‘backlash protectionism’ after the crises,Indonesia has maintained its outward-oriented development strategy. This has been appreciatedby international investors and financiers. Indonesia has slowly recovered and moved to a highergrowth path since 2004. Having improved economic, social and political institutions, macroeconomicpolicies have lately been geared successfully towards price stability while supporting highgrowth (IMF, 2007). This is attributed to an improvement in the international trade environment.Indonesia encountered difficulties in raising its export growth to the level that might have pushedits economic growth rate to the pre-crisis path (IMF, 2004; Nasution, 2002; Soesastro & Basri,2005). IMF (2007, p. 6) has estimated that Indonesia in fact lost market share from 0.97% of totaltrade in 2000 to 0.95% in 2006.2
The main objective of this paper is to examine the possibility of a structural change in the exportdemand behaviour in Indonesia. Following the trade literature, a conventional export demandequation is specified and both the Pesaran bounds testing3 and the Johansen cointegration tests areconducted to establish a long-run relationship between real exports, world income and the relativeexport prices.4 The recursive and rolling regressions and the Hansen–Johansen stability test arethen conducted to investigate whether the export demand function in Indonesia has undergone astructural change. The paper draws policy implications from empirical findings.
6. Summary and conclusions
This paper has investigated the aggregate export demand behaviour in Indonesia with annual data for the period 1963–2005. Both the Pesaran bounds testing and the Johansen cointegration tests results suggest that there exists a long-run relationship between real exports, world income and the relative export prices in Indonesia. The long-run income elasticity of demand for Indonesia’s exports is significantly greater than one and the long-run relative export price elasticity of demand for its exports is significantly lower than one. The recursive and rolling regressions and the Hansen–Johansen stability test results suggest that the export demand function for Indonesia has undergone a significant structural change since the late-1990s, which is reflected in the decrease of the income elasticity, and an increase in the relative export price elasticity, of demand for Indonesian exports. These results explain the relatively slow growth of Indonesian exports since 2000 that has slowed the country’s economic recovery from the financial crises of 1997–1998. Given the structural change in the composition of exports in favour of price-sensitive manufacturing products, Indonesian products can remain competitive in the international markets if it avoids overvaluation of the real exchange rate, lowers production costs by reducing inefficiencies and moves towards human-capital based products.
| عنوان فارسی مقاله: | تغییر ساختاری در تابع تقاضای صادرات در کشور اندونزی: مبانی برآورد، آنالیز و سیاست |
| عنوان انگلیسی مقاله: | Structural change in the export demand function for Indonesia: Estimation, analysis and policy implications |
خرید ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد