دانلود رایگان ترجمه مقاله کاربرد پژوهش حسابداری برای منافع عمومی – امرالد 2005

مقاله انگلیسی رایگان

ترجمه فارسی رایگان 

بخشی از ترجمه فارسی:

هدف- اين مقاله با هدف معرفي موضوعي خاص آغاز مي شود.
طراحي/ اسلوب شناسي/ معبر (راه انجام كاري)- اين مقاله در خصوص تنوعي از راه هاي كاوش ارتباط بين حسابداري و منفعت عمومي بحث نموده و به صورت اجمالي مشمول اين موضوع در مقالات را مرور مي كند.
يافته ها- غيركاربردي (نامناسب)
اصالت/ ارزش- اين مقاله با دليل ثابت مي كند كه تحقيق حسابداري مي تواند به واسطه زير سئوال بردن تصور منفعت عمومي و به واسطة ملاحظه نه تنها چگونگي شكل دهي منفعت عمومي توسط حسابداري، بلكه به واسطه ملاحظه چگونگي تشكيل حسابداري توسط منافع عمومي گوناگون آشكار گردد.
كلمات كليدي- منفعت عمومي، تحقيق حسابداري، ساختار اجتماعي
نوع مقاله- مرور كلي
“منفعت عمومي” عبارتي است كه ما به عنوان محققين حسابداري آن را با حسابداري با استفاده از انعكاس مرتبط مي كنيم. وقتي دربارة حسابداري و جامعه صحبت مي كنيم به صورت غيرارادي هنجارها به موضوع راه مي يابند، و لذا طبيعي مي دانيم كه به اين مسئله پافشاري كنيم كه حسابداري بايستي در خدمت منفعت عمومي باشد. اين زمينه به واسطه ي ادعاهاي سنتي مبني بر حفاظت حرفه حسابداري از مصالح عمومي، و به واسطه ي تئوريهاي ريزاقتصادي و به شيوه جديدي كه تا اندازه زيادي مبناي تحقيقات حسابداري را تشكيل مي دهند و حسابداري را به واسطة اطلاعات شفاف و قابل اعتماد براي سرمايه گذاران در جهت كمك به ارتقا و رفاه اجتماعي در نظر مي گيرند، تقويت شده است. هرچند، تحقيق حسابداري كه تصور منفعت عمومي را زير سئوال برده باشد به ندرت وجود دارد. محققين به ندرت مقصود از “منفعت عمومي” را مورد خطاب قرار داده يا چگونگي ارتباط حسابداري با آن را مورد سئوال قرار مي دهند. محققين (تحقيق كننده در خصوص) باور عمومي، به واسطه ي نمونه هاي ريز اقتصادي شان، مايلند تا ارتباط يك طرفه اي را بين حسابداري و منفعت عمومي فرض كنند، ارتباطي كه در آن حسابداري “بهتر” (يعني قابل اعتمادتر، صادقانه تر، قابل مقايسه تر، به موقع تر، و مانند آن) براي رفاه اجتماعي بيشتر ايجاد مي شود. حتي محققين منتقد هم برخي اوقات اين ارتباط يك طرفه را مي پذيرند اگرچه آنها معمولاً معتقدند كه اين ارتباط خراب شده است براي فراتر رفتن از اين اجماع و آشكار كردن تحقيق درباره “منفعت عمومي” در نظر گرفتن حسابداري و منفعت عمومي به عنوان قانوني دوطرفه مفيد است (در مقايسه با Neu، در آينده نزديك مي آيند) حسابداري آنقدر كه ترجمه (نسخه) فوق واقعي و مخصوصي از منفعت عمومي بسازد، در خدمت آن نيست و اين “منفعت عمومي” مخصوص به نوبة خود مي طلبد و ايجاد مي كند حسابداري را كه نيازمند آن است. اينكه چگونه اين فعل و انفعال اتفاق مي افتد يك سئوال تجربي است. مقدر است تا تحقيق در اين حوزه تجربي به كار گرفته شود، تا زمينه هاي پرسش را در مكانيزمها و تصورات بجايي كه حسابداري و منفعت عمومي را به هم مرتبط مي كند و در مكانيزمها و تصوراتي كه اين موضوع خاص با هم جمع مي كرده است آشكار كند. تكرار اخير بحران حسابداري به شعله هاي تمايل در منفعت عمومي دامن زده است، به نحوي كه منتهي شده است به نگراني عمده براي نقش (وظيفه) مشاغل و درخواستها براي آئين نامه ي بهتر. اين مسئله معماي جالبي را ايجاد كرده است در حالي كه فرياد عمومي راجع به اِن رُن و دُرلدكام مشكل مي تواند مورد اغراق و مبالغه قرار گيرد و در حالي كه بسياري از محققين حسابداري حداقل با ايدة توليد به موقع چيزي به صورت جدي برخورد نكرده اند، بازار تحقيق حسابداري آنگونه كه يك نفر مي تواند انتظار داشته باشد به انجام تحقيق حسابداري كمك نكرده بوده است. تعداد مقالات استفاده كننده از عبارت “منفعت عمومي” در روزنامه هاي راهنماي حسابداري البته اين يكي شامل شده است، از زمان اِن رُن به صورت قابل ملاحظه اي افزايش نيافته است.
ما بر اين عقيده ايم كه علت اين امر مقدمتاً با طبيعت نظام مند شده بازار تحقيق حسابداري مرتبط شده است. در طرف ذخيره (موجودي)، خط مشي هاي آكادميك در اطراف (حول) راه هاي تحقيقي خاص ايجاد شده و به زحمت به صورت تخصصي/ طبق عادت حاصل شده و با برنامه هاي تحقيقي سطح متوسط وسطح طولاني تركيب مي شوند. محور قرار دادن اين برنامه ها جهت جلب موضوعات متداول شبيه درخواست از كشتي تفريحي است تا براي سوار كردن مسافر جامانده، دور زده و برگردد. در طرف “تقاضا” روزنامه هاي آكادميك حسابداري، علايق، اهداف و موارد مورد بحثي دارند كه فضاي خُرده فروشي را جهت تحقيق در مسيرهاي خاص، اختصاص مي دهند. به همين خاطر است كه درخواست از آكادمهاي حسابداري جهت تهيه تحقيق در مسيرهاي خاص، اختصاص مي دهند. به همين خاطر است كه درخواست از آكادمهاي حسابداري جهت تهيه تحقيق در خصوص منفعت عمومي كه هم استانداردهاي كيفي و هم انقباضهاي موضوعي و روان شناسانه ي ضمني روزنامه هاي راهنماي حسابداري را برآورده مي كند دوبرابر سخت تر است. حتي اگر هم آن آكادميها، مقالات تحقيقي در خصوص “منفعت عمومي” تهيه مي كردند، باز هم پيدا كردن جايگاهي توسط اين مقالات قطعي نبود. به همين دليل استراتژي هاي جديد جهت ايجاد فضاهاي مطبوعاتي ضروري هستند، فضاهايي كه موضوعات مربوط به حسابداري منفعت عمومي مي توانند در آنها مورد بحث و بررسي قرار گيرند. اين فضاها مي بايستي قبل از آنكه از محققين براي تهيه كار (تحقيق) توقع پذيرش مخاطرات كاري را داشته باشيم، ايجاد شوند. با ايجاد مجلّات جديد مانند حسابداري و منفعت عمومي اين فرآيند به خوبي در جريان است. تمايل مجله حسابداري، مميزي و مسئوليت پذيري براي تهيه اين موضوع خاص، به ادامه اين فرآيند كمك مي كند (اين فرآيند را تداوم مي بخشد).
هر كدام از مقالات (نوشته شده) در اين موضوع، توسط كريستين كوپر، فراخواني است جهت جنگ (اعلام جنگي است) براي آكادمي هاي حسابداري. كوپر چنين استدلال مي كند كه آكادمي به عنوان دانشمندان عمومي نقش مهمي به عهده دارند كه مستلزم جلب دنياي اجتماعي است. نظير كار قبلي در اين نوع خاص (sikkaetal Neu-etal 2001,1995)، او (كوپر) پيشنهاد مي دهد كه آكادمي ها مي توانند ارتباط نظري با حركت هاي اجتماعي را عرضه كنند، لكن در عين حال چنين اظهار عقيده مي كند كه فشار كار آكادميك باعث مجبور كردن آكادمي ها جهت درگير شدن در كارهاي بصورت اجتماعي مرتبط مي شود.
كوپر با دليل ثابت مي كند كه زبان حرفه اي نئورئالسم (نوواقع گرايي)، زبان گفتاري(يا نوشتاري) قدرتمند را تكميل مي كند، در عين حالي كه به ما عباراتي مانند “بازار آزاد” را ارائه مي كند كه به عنوان آنچه او كليّت ساختگي مي خواند، مطرح مي شوند. او استدلال مي كند، كه چنين عباراتي تصوراتي از بازارسازي جهاني ارائه مي كند. نقش آكادميك عبارتست از ارائه جايگزينها براي حكايت هاي اجتماعي برجسته و خصوصاً براي ايجاد امكان استماع فرياد فقراء و ساير گروه هاي در حاشيه قرار گرفته شده. به منظور انجام موفقيت آميز اين كار، كوپر چنين استدلال مي كند كه براي آكادمي حسابداري لازم است تا دنياي اجتماعي را در سطح منطقه اي درگير كند. نكته تلويحي در اين بحث اين است كه به منظور ارتقاءِ سطح منفعت عمومي، اعضاءِ آكادمي مي بايستي به لحاظ سياسي در مقابل قدرت (قدرت طلبي) فعال باشند. در حالي كه تمركز اعضاء آكادمي (فرهنگستان) بر تجزيه و تحليل و فرهنگ لغات است، كوپر با دليل ثابت مي كند كه كلمات كافي نيستند (براي انجام كار) يا حداقل اينكه كلمات بدون استخدام (فرهنگ لغات) منطقه اي فاقد تأثير و اعتبار هستند.
جشن ديلارد ليندا راشل كاوشي كاوشي ظريف در خصوص طبيعت شرارت اداري و نوع اداري، تشريفاتي و رويدادي خشونت استدلال مي كند كه مشخص كننده مدرنيته است (بُومَن 1989). همانند فُونِل (1998)، ديلارد و راشل هم چنين استدلال مي كنند كه حسابداري در راستاي تكميل عقلانيت سودمند نهفته در وراي چنين خشونتي، نقش كليدي ايفا مي كند. تعريف شغلي آنها از منفعت عمومي، (بخاطر غيرمعمول بودن تعريف آنها) جالب است. اين تعريف مرتبط شده با عقيدة “جامعه در حال تداوم” جامعه اي كه مصالح آن يكجور نيست، و لازم است تا مداوماً از طريق گفتگو (اين تفاوت ها) با استفاده از كلمه ي در حال تداوم، تلويحاً فهمانده شده است. اين تعريف هر كسي را از موازنه هاي ساكن و محاسبات تاريخي مربوط به ريز اقتصادهاي به سبك كلاسيك دور نگه داشته، گسترة سهامداران مورد خطاب را وسعت داده و بدان نكته تأكيد مي كند كه ديگراني كه فريادرساني ندارند اما داراي تاريخي هستند كه بايد مورد احترام قرار گيرد و آينده اي كه مورد حفاظت، مي بايستي مورد توجه قرار گرفته شوند.

بخشی از مقاله انگلیسی:

“The public interest” is a phrase that we, as accounting researchers, associate with accounting almost by reflex. When we talk about accounting and society, the normative imperative creeps in, and we find it quite natural to insist that accounting ought to serve the public interest. This predisposition is reinforced by the traditional claims of the accounting profession to protect the public interest, and by the neoclassical microeconomic theories that underpin so much accounting research, which deem accounting to aid in social welfare maximization by providing transparent, reliable information to investors. Accounting research that problematizes the notion of the public interest is rare, however. Researchers seldom directly address what is meant by “public interest”, or question how accounting is connected to it. Mainstream researchers, by virtue of their microeconomic models, tend to assume a unidirectional relationship between accounting and the public interest, wherein “better” accounting (i.e. more representationally faithful, more reliable, more timely, more comparable, and so forth) makes for greater social welfare. Even critical researchers frequently accept this one-way relationship, albeit they usually contend that the relationship is impaired. To move beyond this consensus, and open up “public interest” research, it is helpful to consider accounting and the public interest as being mutually constitutive (cf. Neu, forthcoming). Accounting does not serve the public interest so much as generate a peculiar and hyperreal version of it. And this peculiar “public interest” in turn demands and generates the accounting that it requires. How this happens is an The Emerald Research Register for this journal is available at The current issue and full text archive of this journal is available at www.emeraldinsight.com/researchregister www.emeraldinsight.com/0951-3574.htm This manuscript has benefited from the comments of Alan Richardson at the Schulich School of Business. Editorial 585 Accounting, Auditing & Accountability Journal Vol. 18 No. 5, 2005 pp. 585-591 q Emerald Group Publishing Limited 0951-3574 DOI 10.1108/09513570510620457 empirical question. It is to stimulate research into this empirical realm, to open up lines of enquiry into the mechanisms and sustaining myths that connect accounting and the public interest, that this special issue has been assembled. The recent recurrence of accounting crises has fanned the flames of interest in the public interest, leading to a popular concern for the role of the profession and calls for better regulation. This has created an interesting puzzle. While the public outcry regarding Enron and WorldCom can scarcely be overstated, and while many accounting researchers have at least toyed with the idea of producing something apropos, the market for accounting research has not been as conducive to public interest research as one might expect. The number of articles using the phrase “public interest” in leading accounting journals, this one included, has not increased significantly since Enron[1]. The reasons for this have to do, we suggest, primarily with the institutionalized nature of the market for accounting research. On the “supply” side, academic careers are built around particular research approaches and painstakingly acquired expertise/habitus, wedded to mid- and long-range research programs. Pivoting these programs to engage fashionable topics is akin to asking a cruise ship to turn around to pick up a late passenger. On the “demand” side, accounting’s academic journals have interests, aims and agendas that allocate the retail space for research in certain ways. Asking accounting academics to produce research on the public interest that meets both the quality standards and the implicit topical and methodological strictures of leading accounting journals is therefore doubly difficult. Even if they did produce “public interest” research articles, it is not certain that these articles would find a home. New strategies are therefore necessary for creating the publication spaces where public interest accounting topics can be explored and debated. These spaces must be created before researchers can be expected to take the career risks to produce the work. This process is well underway, with the creation of new journals such as Accounting and the Public Interest. The willingness of Accounting, Auditing & Accountability Journal to produce this special issue continues this process. Each of the articles in this issue takes a very different look at the relationship between accounting and the public interest. The first article in the issue, by Christine Cooper, is a call to arms for accounting academics. Cooper argues that academics have an important role as public intellectuals, which requires them to engage the social world. Similar to prior work in this genre (Sikka et al., 1995; Neu et al., 2001), she suggests that academics can offer theoretical coherence to social movements, but that the pressures of academic work constrain academics from engaging in socially connected work.