دانلود ترجمه مقاله نظریه انگیزه و هوشیاری کارآفرینی – انتشارات وایلی

• فهرست مطالب:

مقدمه
نظریه مشوق های کارآفرینی
فرصت های سود به عنوان متغیرهای علّی بیرونی
ارتباط هوشیاری و مشوق های کارآفرینی برای تحقیقات معاصر
بررسی بیشتر مشوق ها و هوشیاری کارآفرینی
مشکلات و راه حل ها
راه حل ها بر مبنای کشف فرصت
راه حل های مبتنی بر خلق فرصت
نتیجه گیری

• بخشی از ترجمه:

نتیجه گیری
بدون تغییر نظریه کنونی، به نظر نمی رسد که مشوق های کارآفرینی متناسب با چهارچوب طراحی شده برای آنها توسط کرزنر باشند. ما نمی توانیم صرفا ادعاهای علّی اساسی این نظریه را مسلم فرض کنیم، و علاوه براین، نظریه ی هوشیاری کارآفرینی را بر مبنای آنها ایجاد کنیم. حداقل، برخی از توضیحات اضافی برای نوع دقیق روابط علّی که کرزنر پیشنهاد کرد لازم است. کرزنر (۲۰۰۹) مشاهده کرد که تاکیدش بر هوشیاری کارآفرینی صرفا یک وسیله و مسیری برای شرح تم های عمده تری از فرایند رقابتی بازار و نیروهایی بود که موجب آن می شوند. با این وجود، مشوق های کارآفرینی در تفسیر وی از نظریه ی کارآفرینی و همچنین تحلیل خط مش وی برجسته (Kirzner، ۱۹۸۲) و شایسته ی توجه جدی هستند. دقیقا اینکه چگونه با این مشکلات رفتار می شود و یا اینکه حل می شوند برای هر تحقیقی که بدنبال هوشیاری کارآفرینی است و به خصوص تحقیقی که تفاوت های موجود بین رفتار کارآفرینی و غیر کارآفرینی را بررسی می کند، مهم خواهد بود.
در پایان، تمایل دارم تا چند سوال باز را مطرح کنم. نخست، آیا نظریه ی کارآفرینی نیازمند نظریه ی خاصی از مشوق ها است؟ حتی اگر ما بپذیریم که کارآفرینی یک فعالیت بی هزینه ای است، و بنابراین برحسب مشوق های عادی قابل تحلیل نباشد، این سوال همچنان ارزش توجه را دارد. ممکن است مسئله این باشد که صرفا هیچ نظریه ای از مشوق وجود ندارد که بتواند در هوشیاری اعمال شود. علاوه براین، آیا داده های تحلیلی شفافی از بیان فعالیت کارآفرینی برحسب یک رابطه ی مشوقی وجود دارد؟ و اگر چنین رابطه ای وجود داشته باشد، آیا نظریه ی کرزنر راه حلی را برای عقاید مرتبط پیدا می کند؟ قطعا مرتب سازی نظریه های پس از کرزنر که ممکن است برای مطالعات کارآفرینی مفید باشند غیر ممکن نیست. اما تا زمانیکه اثر پروفسور کرزنر مد نظر باشد، به نظر نمی رسد که ما بتوانیم به این سوالات به شیوه ای مثبت پاسخ دهیم.

• بخشی از مقاله انگلیسی:

Conclusion

Without altering the current theory, entrepreneurial incentives do not appear to fit within the framework designed for them by Kirzner. We cannot simply take the fundamental causal claims of the theory for granted, and furthermore build a theory of entrepreneurial alertness on them. At the very least, some additional clarification is required as to the exact sort of causal relations that Kirzner proposes. Kirzner (2009) observes that his emphasis on entrepreneurial alertness was merely a stepping stone to explaining the larger theme of the competitive market process and the forces that drive it. Nevertheless, entrepreneurial incentives are prominent in his exposition of entrepreneurial theory, as well as his policy analysis (Kirzner, 1982), and merit serious attention. Exactly how these difficulties are approached and solved will prove important for any research into entrepreneurial alertness, and especially research that explores the differences between entrepreneurial and nonentrepreneurial behavior. In concluding, I would like to pose several open questions. First, does the theory of the entrepreneur require a specialized theory of incentives? Even if we accept that entrepreneurship is a costless activity, and thus incapable of being analyzed in terms of ordinary incentives, this question is still worthy of attention. It might be the case that there is simply no theory of incentives that can be applied to alertness. Further, is there a clear analytical gain from expressing entrepreneurial activity in terms of an incentive relationship? And if there is such a relationship, does Kirzner’s theory hit upon the relevant ideas? It is certainly not impossible that the sort of theory advanced by Kirzner might be useful for the study of entrepreneurship. But as far as Professor Kirzner’s work is concerned, it does not appear that we can answer these questions in the affirmative.

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

خرید ترجمه فارسی مقاله